Generalny Konserwator Zabytków wydał wytyczne pn. Fortyfikacje wzniesione od 1918 do 1989 r. na ziemiach polskich. Dokument dotyczy trzeciej podgrupy typologicznej zasobu zabytków budownictwa obronnego, którą stanowią fortyfikacje wzniesione od 1918 do 1989 r. na ziemiach polskich. Przygotowane przez ekspertów opracowania naukowe będą stanowiły wsparcie merytoryczne w bieżącej działalności konserwatorskiej.

Omawiana podgrupa zabytków stanowi bardzo szeroki zasób. Obejmuje on zarówno obiekty i zespoły (bojowe i niebojowe) fortyfikacji stałej, polowej, ich powiązania (np. komunikacyjne czy widokowe), elementy wyposażenia oraz zabytki archeologiczne, pola bitew i starć, a także oryginalne (pierwotne i wtórne, wynikające z przemian historycznych) nazewnictwo obiektów i zespołów. Tym samym ważne jest, by zwracać uwagę na ich wartości historyczne i naukowe, a zakres adaptacji dostosować tak, aby nie doszło do ich utraty.

Obecnie, obiekt lub zespół fortyfikacyjny, zależnie od jego wielkości i możliwości technicznych, może być zagospodarowany w różnoraki sposób niemilitarny – od funkcji typowo edukacyjnej po rzadsze funkcje komercyjne. Priorytetem jest jednak zachowanie i uczytelnienie jego pierwotnego przeznaczenia, czyli funkcji bojowej.

Pełna treść wytycznych GKZ znajduje się na stronie NID – https://nid.pl/zasoby/zasoby-standardy-postepowania/.