Jaki wpływ na rozwój społeczno-gospodarczy ma dziedzictwo kulturowe? Dlaczego warto prowadzić w tym zakresie badania i gromadzić dane? Dostępny jest już webinar „Dziedzictwo kulturowe i rozwój” dedykowany pracownikom instytucji gromadzących dane oraz badaczom, zajmującym się problematyką dziedzictwa, a zwłaszcza relacjami między dziedzictwem kulturowym a rozwojem.

Spotkanie zostało poświęcone podsumowaniu efektów realizacji dwóch projektów realizowanych przez NID, dotyczących gromadzenia danych w sektorze dziedzictwa: „Dziedzictwo kulturowe i rozwój. Przegląd wybranych podejść do gromadzenia danych na temat dziedzictwa kulturowego” oraz „Propozycje wskaźników statystycznych służących pomiarowi wpływu dziedzictwa na rozwój społeczno-gospodarczy dla Polski”.  

Dziedzictwo kulturowe oddziałuje na rozwój społeczno-gospodarczy na różnych płaszczyznach: ekonomicznej, społecznej i środowiskowej. W sposób bezpośredni widoczne mogą być efekty ekonomiczne rewitalizacji zabytków nieruchomych w postaci np. wzmożonego ruchu turystycznego i wyższych przychodów z turystyki kulturowej w gminie czy mieście. Z punktu widzenia wpływu społecznego, dziedzictwo może przyczyniać się do wzrostu jakości życia mieszkańców. Przykładem może być stosunkowo prosta zmiana – zadbana przestrzeń. Współcześnie ważnym aspektem stają się efekty ekologiczne, w tym racjonalne gospodarowanie przestrzenią już zagospodarowaną i wtórne wykorzystywanie istniejącej zabudowy.

W trakcie webinaru dyskutanci – dr Anna Góral, dr Jarosław Klaś i dr Katarzyna Kopeć – zarysowali uwarunkowania monitorowania i ewaluacji oddziaływania dziedzictwa kulturowego na rozwój społeczno-gospodarczy. Podsumowane zostaną efekty realizacji dwóch projektów, zrealizowane na zlecenie Narodowego Instytutu Dziedzictwa, dotyczących gromadzenia danych na temat sektora dziedzictwa:

• „Dziedzictwo kulturowe i rozwój. Przegląd wybranych podejść do gromadzenia danych na temat dziedzictwa kulturowego” – opracowanie przedstawia aktualne podejścia do gromadzenia danych wykazujących oddziaływanie dziedzictwa kulturowego na rozwój społeczno-gospodarczy w ujęciu międzynarodowym. Analiza miała na celu zgromadzenie wiedzy o wskaźnikach statystycznych wykorzystywanych w wybranych państwach do monitorowania i ewaluacji wpływu dziedzictwa kulturowego na rozwój społeczno-gospodarczy. By pokazać różnorodne podejścia do gromadzenia danych statystycznych w tym obszarze posłużono się opisem rozwiązań stosowanych w następujących państwach: Australia, Islandia, Niemcy, Stany Zjednoczone, Szwajcaria i Wielka Brytania.
  
• „Propozycje wskaźników statystycznych służących pomiarowi wpływu dziedzictwa na rozwój społeczno-gospodarczy dla Polski” stanowi wstępną propozycję ram do pomiaru wpływu dziedzictwa na rozwój społeczno-gospodarczy Polski. W raporcie zaproponowano, by wpływ dziedzictwa określić w ramach czterech obszarów: polityki ochrony zabytków, wpływu społecznego, wpływu gospodarczego oraz środowiska. Intencją autorów niniejszego raportu było stworzenie wytycznych, które mogą ułatwić zbieranie, danych na temat wpływu dziedzictwa kulturowego, analizę trendów, a w konsekwencji wsparcie procesów podejmowania decyzji dotyczących zasobów dziedzictwa kulturowego i projektowania dedykowanych mu polityk publicznych.

Dyskutanci:

Dr Anna Góral – zawodowo związana z Instytutem Kultury UJ, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Zarządzania Kulturą. Od wielu lat związana z sektorem pozarządowym i publicznym. Autorka szeregu publikacji naukowych poruszających zagadnienia zarządzania dziedzictwem kulturowym, a zwłaszcza roli współpracy międzysektorowej w rozwoju dziedzictwa. Aktualnie jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki zarządzania różnorodnością w organizacjach, aktywności obywatelskiej oraz nowych form organizacji.

Dr Jarosław Klaś – zawodowo związany z Ośrodkiem Kultury im. C. K. Norwida w Krakowie, gdzie pełni funkcję dyrektora. Współpracuje z różnymi instytucjami kultury i organizacjami pozarządowymi. Prowadzi zajęcia z zakresu zarządzania kulturą dla studentów i słuchaczy studiów podyplomowych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pomysłodawca i koordynator wielu projektów animacyjnych dotyczących głównie dziedzictwa kulturowego. Główne zainteresowania badawcze: animacja kultury, zarządzanie instytucjami kultury i dziedzictwem kulturowym (zwłaszcza Nowej Huty).

Dr Katarzyna Kopeć – zawodowo związana z Instytutem Kultury UJ, gdzie prowadzi zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w obszarze ewaluacji polityki kulturalnej, zarządzania w kulturze i społeczno-kulturowych kontekstów finansowania kultury. Aktualnie jest zaangażowana w projekty międzynarodowe dotyczące innowacyjności sektora kreatywnego (np. EIT Culture and Creativity, Erasmus XR).