Przynosimy dobre wieści! 19 lutego ukazało się Rozporządzenie Prezydenta RP ustanawiające 127. pomnik historii. Wyróżnienie to spotkało wczesnogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Jerzego w Ziębicach.
Ziębice to miasto w województwie dolnośląskim, którego historia sięga XIII wieku. Miasto otrzymało prawa miejskie w 1253 r., a w trzeciej ćwierci XIII wieku rozpoczęto budowę gotyckiego kościoła – fary miejskiej.
Kościół parafialny pw. św. Jerzego w Ziębicach reprezentuje unikatowe formy i rozwiązania przestrzenne wczesnogotyckiej architektury sakralnej, uzupełnione późniejszymi nawarstwieniami. Ta realizacja jest znakomitym wczesnym przykładem dojrzałej architektury gotyckiej na Śląsku i jednostkowym pod względem przyjętego rozwiązania dwunawowego, halowego korpusu, nie znajdującym analogii w budowlach tej skali powstałych w XIII stuleciu. Zapewne około połowy XV wieku wybudowano wolnostojącą wieżę dzwonnicy, a w 1900 roku połączono ją z kościołem murowanym przejściem.
Na szczególną uwagę zasługuje zachowany we wnętrzu zespół średniowiecznych polichromii, w tym unikalny cykl z przedstawieniem „Zwiastowania z jednorożcem”, epitafium Karola Podiebrada i jego żony Anny Żagańskiej będące jednym z cenniejszych przykładów malarstwa renesansowego na Śląsku, manierystyczna ambona i barokowy ołtarz główny, przeniesiony w 1715 roku z kościoła pielgrzymkowego w Bardzie.
Przeprowadzone do 1900 roku prace to pierwszy na Śląsku przykład konserwacji zabytku opartej o analizę historycznej formy budowli. Zachowane oryginalne elementy zdecydowały o zakresie i formie przeprowadzonych prac oraz użytej technologii rekonstrukcji zniszczonych elementów dekoracji.
Kościół usytuowany został w najwyższym punkcie starego miasta, na czytelnym wypiętrzeniu. Ten niezakłócony do dzisiaj widok na monumentalną bryłę świątyni wraz z wieżą dzwonnicy jest ważnym aspektem w ocenie wartości obiektu.
Więcej na temat kościoła pw. św. Jerzego w Ziębicach na portalu zabytek.pl
Kościół parafialny pw. św. Jerzego jest 127. pomnikiem historii w Polsce, 13. w województwie dolnośląskim. Pomniki historii to najcenniejsze zabytki o znaczeniu ponadregionalnym, o wybitnych wartościach naukowych, historycznych i artystycznych. Proces ustanowienia pomnika historii angażuje najważniejsze instytucje zajmujące się ochroną zabytków w Polsce. Wnioski zbiera i opiniuje Narodowy Instytut Dziedzictwa w imieniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, następnie wniosek przedstawiany jest Radzie Ochrony Zabytków, a Prezydent RP wydaje rozporządzenie zamykające procedurę uznania zabytku za pomnik historii.
