Standardy konserwatorskie to dokumenty standaryzujące, które ustalają ogólne kierunki działań organów konserwatorskich przy zabytkach. Wydawanie ich w formie instrukcji i wytycznych określających sposób postępowania tych organów przy wybranych typach i kategoriach zabytków należy do kompetencji Generalnego Konserwatora Zabytków, zgodnie z przepisem art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Opracowywane są z uwzględnieniem obowiązujących przepisów i doktryn konserwatorskich, jak również dobrej praktyki, wiedzy i wieloletniego doświadczenia ich autorów.

Są narzędziem pomocnym w codziennej praktyce urzędów konserwatorskich przy podejmowaniu decyzji dotyczących wszelkich działań mających na celu zachowanie wartości zabytków dla przyszłych pokoleń. Stanowią wsparcie merytoryczne nie tylko dla pracowników tych urzędów, ale również dla projektantów i wykonawców prac przy zabytkach. Służą też za instrument skutecznego kształtowania jednorodnej polityki konserwatorskiej w skali kraju.

Narodowy Instytut Dziedzictwa jest jedną z instytucji opracowujących standardy. Mają one formę zaleceń wskazujących na prawidłowe sposoby stosowania metodologii przy opracowywaniu dokumentacji, prowadzeniu prac konserwatorskich, remontowych i badawczych przy określonej grupie zabytków; są to też poradniki – zawierające wskazówki techniczne, technologiczne oraz materiałowe dotyczące działań akceptowalnych, dopuszczalnych lub zakazanych przy zabytkach z danej grupy. Część z tych opracowań wdrażana jest w formie instrukcji i wytycznych Generalnego Konserwatora Zabytków.

Standardy do pobrania: Standardy konserwatorskie