WYBIERZ WOJEWÓDZTWO 
2013.04.03
Zamek krzyżacki w Malborku
Kompleks zamkowy w Malborku wzniesiony przez Zakon Szpitala Najświętszej Maryi Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, zwany w Polsce Krzyżakami - dzieło gotyckiej architektury obronnej - jest największym i tak dobrze zachowanym ceglanym zamkiem na świecie. Już w 1804 roku król pruski uznał zamek za zabytek, co zahamowało proces degradacji i stało się punktem wyjścia do trwającej od 200 lat konserwacji i restauracji. Prowadzone przy nim prace są przykładem, jak tworzyła się i ewoluowała nowoczesna doktryna konserwatorska.
Budowę zamku rozpoczęto w 1274 roku. Podboje krzyżackie na Pomorzu i w Prusach oraz umacnianie się pozycji zakonu sprawiły, że zamek od 1309 roku był stolicą państwa krzyżackiego, a od 1324 roku siedzibą Wielkiego Mistrza. Niezbędna w tej sytuacji rozbudowa zamku sprawiła, ze do końca XIV w. powstał wzdłuż rzeki Nogat ogromny kompleks budowli. Tworzą go: Zamek Wysoki z kościołem Najświętszej Maryi Panny, będący domem braci-rycerzy, Zamek Średni z Wielkim Refektarzem i pałacem Wielkiego Mistrza pełniący funkcje centrum administracyjnego państwa zakonnego oraz Zamek Niski stanowiący zaplecze gospodarcze zespołu.
Po upadku Zakonu Krzyżackiego zamek stał się siedzibą polskiego starostwa, a po rozbiorach Polski mieściły się w nim pruskie koszary i magazyny. W 1817 roku rozpoczęto prace konserwatorskie, które trwały z przerwami ponad sto lat. Prowadzili je wybitni konserwatorzy niemieccy. Zamek, uszkodzony w 1945 roku w wyniku działań wojennych, został ponownie odrestaurowany, na podstawie szczegółowej dokumentacji opracowanej przez jego wcześniejszych konserwatorów i jest poddawany systematycznej konserwacji.
Wnętrza zamku, obecnie mieszczące ekspozycje muzealne, zadziwiają rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Szczególnie interesujący jest Wielki Refektarz i Refektarz Letni w pałacu Wielkiego Mistrza ze wspaniałymi sklepieniami palmowymi. Ta ostatnia komnata, w której względy reprezentacyjne przesłoniły obronne, należy do najelegantszych wnętrz europejskich z 2. połowy XIV w.
Wpis na podstawie kryterium II, III, IV.
Pliki do pobrania:
mapa.jpg
decyzja o wpisie na Listę światowego dziedzictwa.pdf
orzeczenie znaczenia - wersja angielska.pdf
Budowę zamku rozpoczęto w 1274 roku. Podboje krzyżackie na Pomorzu i w Prusach oraz umacnianie się pozycji zakonu sprawiły, że zamek od 1309 roku był stolicą państwa krzyżackiego, a od 1324 roku siedzibą Wielkiego Mistrza. Niezbędna w tej sytuacji rozbudowa zamku sprawiła, ze do końca XIV w. powstał wzdłuż rzeki Nogat ogromny kompleks budowli. Tworzą go: Zamek Wysoki z kościołem Najświętszej Maryi Panny, będący domem braci-rycerzy, Zamek Średni z Wielkim Refektarzem i pałacem Wielkiego Mistrza pełniący funkcje centrum administracyjnego państwa zakonnego oraz Zamek Niski stanowiący zaplecze gospodarcze zespołu.
Po upadku Zakonu Krzyżackiego zamek stał się siedzibą polskiego starostwa, a po rozbiorach Polski mieściły się w nim pruskie koszary i magazyny. W 1817 roku rozpoczęto prace konserwatorskie, które trwały z przerwami ponad sto lat. Prowadzili je wybitni konserwatorzy niemieccy. Zamek, uszkodzony w 1945 roku w wyniku działań wojennych, został ponownie odrestaurowany, na podstawie szczegółowej dokumentacji opracowanej przez jego wcześniejszych konserwatorów i jest poddawany systematycznej konserwacji.
Wnętrza zamku, obecnie mieszczące ekspozycje muzealne, zadziwiają rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Szczególnie interesujący jest Wielki Refektarz i Refektarz Letni w pałacu Wielkiego Mistrza ze wspaniałymi sklepieniami palmowymi. Ta ostatnia komnata, w której względy reprezentacyjne przesłoniły obronne, należy do najelegantszych wnętrz europejskich z 2. połowy XIV w.
Wpis na podstawie kryterium II, III, IV.
Pliki do pobrania:
mapa.jpg
decyzja o wpisie na Listę światowego dziedzictwa.pdf
orzeczenie znaczenia - wersja angielska.pdf